In the modern scientific literature, there are many reports about the successful application of neural network technologies for solving complex applied problems, in particular, for modeling the urban real estate market. There are neural network models that can perform mass assessment of real estate objects taking into account their construction and operational characteristics. However, these models are static because they do not take into account the changing economic situation over time. Therefore, they quickly become outdated and need frequent updates. In (...) addition, if they are designed for a specific city, they are not suitable for other cities. On the other hand, there are several dynamic models taking into account the overall state of the economy and designed to predict and study the overall price situation in real estate markets. Such dynamic models are not intended for mass real estate appraisals. The aim of this article is to develop a methodology and create a complex model that has the properties of both static and dynamic models. Moreover, our comprehensive model should be suitable for evaluating real estate in many cities at once. This aim is achieved since our model is based on a neural network trained on examples considering both construction and operational characteristics, as well as geographical and environmental characteristics, along with time-changing macroeconomic parameters that describe the economic state of a specific region, country, and the world. A set of examples for training and testing the neural network were formed on the basis of statistical data of real estate markets in a number of Russian cities for the period from 2006 to 2020. Thus, many examples included the data relating to the periods of the economic calm for Russia, along with the periods of crisis, recovery, and growth of the Russian and global economy. Due to this, the model remains relevant with the changes of the international economic situation and it takes into account the specifics of regions. The model proved to be suitable for solving the following tasks: industrial economic analysis, company strategic and operational management, analytical and consulting support of investment, and construction activities of professional market participants. The model can also be used by government agencies authorized to conduct public cadastral assessment for calculating property taxes. (shrink)

Artykuł analizuje Polesie F. A. Ossendowskiego w kontekście międzywojennego przekonania o egzotyczności tego regionu, które kumulowało się w metaforze „polskiej dżungli”. Pokazuje, w jaki sposób narracja reportażowa wchłaniała elementy ówczesnych dyskursów przyrodoznawczych, etnograficznych, militarnych oraz państwowych oraz na ile wpłynęły one na strategie reprezentacji literackiej. W jej ramach modernizacja Polesia była przedstawiona jako misja cywilizacyjna, ściśle sprzęgnięta z polonizacją mieszkańców tego obszaru.

Źródeł koncepcji genocentrycznej należy dopatrywać się w dynamicznym rozwoju XIX- i XX-wiecznej genetyki – zwłaszcza współczesnej syntezy ewolucyjnej oraz genetyki molekularnej. Za ideą tą stoi teza, iż w naukach biologicznych wyjaśnienia odwołujące się do czynników genetycznych są uprzywilejowane; przy tym istotnym założeniem idei genocentrycznej w ramach genetyki molekularnej jest to, że geny oraz kod genetyczny pełnią szczególną rolę w determinowaniu rozwoju organizmu. Chociaż stanowisko genocentryczne jest jednym z fundamentów współczesnej teorii ewolucji, to przez długi czas nie podejmowano na tym gruncie (...) problematyki biologii rozwoju. W związku z tym w ostatnich latach można dostrzec zwrot w stronę nurtu alternatywnego, wykazującego istotność uwzględnienia czynników poza-genetycznych w wyjaśnianiu zjawisk i procesów biologiczno-rozwojowych. Najistotniejsze w tym kontekście są argumenty i idee stojące za odrzuceniem specjalnej roli genów, zwłaszcza na gruncie ewolucyjnej biologii rozwoju; kontekst evo-devo wydaje się interesujący ze względu na ambicję integracji biologii rozwojowej i biologii ewolucyjnej. (shrink)

Mysticism today is not only a popular term often referred to the strange and incomprehensible phenomena, oscillating between psychology and spirituality. Mysticism is also a research problem, which has long been analyzing by the specialists from various scientific disciplines. Philosophy also has its own contribution to the study of mysticism. Moreover, one can also put forward the thesis about its special competencies for this. There is no doubt that a mystical intuition accompanies the philosophers from the very beginning, and for (...) a long time the philosophy itself has been also developing, here and there, as a mystical philosophy. Currently, the attention of philosophers dealing with mysticism is mainly focused on problems determined by the philosophy of mysticism. Here the most important discussions and disputes are taking place—especially the so-called dispute between essentialism and contextualism. The author of the article formules the thesis that moderate contextualism, as the position that opts for the existence of several irreversible types of experiences defined today as mystical, better explains the complex phenomenon of mysticism than the reductionist essentialist attitude. This does not mean, however, that it gives an exhaustive explanation. Although the dispute examined in the article does not seem to be possible to unambiguously settle, the philosophical analysis of the most important, constitutive themes allows us to better understand the nature of the main processes that shape the broadly understood mysticism. The purpose of this article is therefore to identify the way in which philosophy enters the area of mysticism, the contribution it makes to the analysis of the mystical experience, as well as several major methodological problems that it encounters. (shrink)

Lev Isakovic Sestov e annoverato fra gli eccezionali filosofi del XX secolo. Questo pensatore di origine giudea, e un continuatore della corrente esistenziale del pensiero religioso di Pascal e Kierkegaard. Viene, pero annoverato pure - del resto insieme ai filosofi menzionati - alla corrente del pensiero tragico. Questo non e contradditorio perche ambedue le trame sono presenti alla riflessione di Sestov, anzi esse sono Ii, cosi inseparabilmente intrecciate, che fino ad oggi la riflessione del pensatore russo essenzialmente sfugge da ogni (...) interpretazione univoca. Nel frammento seguente del teste sto dimostrando che per Sestov l'esperienza tragica non e soltanto un inizio deU'esperienza religiosa, ma anche la sua condizione indispensabile, come un'IIniziazione. Sestov cerca l'esemplificazione di questa coincidenza particolare - l'esperienza tragica come un'iniziazione religiosa - sugli esempi dei vari pensatori di cui ha scrutato non soltanto le opere ma anche le biografie, partendo dalla premessa che esse sono delle realta collegate inseparabilmente. Sestov cerca l'affermazione di questa verita studiando la vita e le opere dei pensatori non soltanto tragici come Shakespeare, Ibsen, Nietzsche o Dostoevskij, ma sopratutto dei pensatori religiosi come Pascal o Lutero e Kierkegaard. In questi ultimi quel collegamento del tragico e della reiigiosita si e fatto evidente, mentre negli altri esso era soltanto parziale e embrionale. (shrink)

Lev Isakovic Sestov e annoverato fra gli eccezionali filosofi del XX secolo. Questo pensatore di origine giudea, e un continuatore della corrente esistenziale del pensiero religioso di Pascal e Kierkegaard. Viene, pero annoverato pure - del resto insieme ai filosofi menzionati - alla corrente del pensiero tragico. Questo non e contradditorio perche ambedue le trame sono presenti alla riflessione di Sestov, anzi esse sono Ii, cosi inseparabilmente intrecciate, che fino ad oggi la riflessione del pensatore russo essenzialmente sfugge da ogni (...) interpretazione univoca. Nel frammento seguente del teste sto dimostrando che per Sestov l'esperienza tragica non e soltanto un inizio deU'esperienza religiosa, ma anche la sua condizione indispensabile, come un'IIniziazione. Sestov cerca l'esemplificazione di questa coincidenza particolare - l'esperienza tragica come un'iniziazione religiosa - sugli esempi dei vari pensatori di cui ha scrutato non soltanto le opere ma anche le biografie, partendo dalla premessa che esse sono delle realta collegate inseparabilmente. Sestov cerca l'affermazione di questa verita studiando la vita e le opere dei pensatori non soltanto tragici come Shakespeare, Ibsen, Nietzsche o Dostoevskij, ma sopratutto dei pensatori religiosi come Pascal o Lutero e Kierkegaard. In questi ultimi quel collegamento del tragico e della reiigiosita si e fatto evidente, mentre negli altri esso era soltanto parziale e embrionale. (shrink)

Wiaczesław Iwanow należy do głównych animatorów tzw. renesansu rosyjskiego. Razem z D. Mereżkowskim, W. Rozanowem i N. Bierdiajewem, a także w pewnej mierze z L. Szestowem, stworzyli oni specyficzny kult Fiodora Dostojewskiego. Ten kult nie ograniczał się do podziwu dla twórczości literackiej rosyjskiego pisarza, ale wyrażał się również w traktowaniu Dostojewskiego jako filozofa, teologa, a może nawet proroka, który dotknął wszystkich najważniejszych kwestii nie tylko rosyjskiej historii, ale także historii świata i to nawet w kontekście eschatologicznym. Jak to określił M. (...) Bierdiajew, Dostojewski „był prawdziwym filozofem, największym filozofem rosyjskim. My już od długiego czasu filozofujemy o rzeczach ostatecznych pod znakiem Dostojewskiego". W. Rozanow stwierdza natomiast, ze F. Dostojewski to „wszechświatowy publicysta o znaczeniu historycznym, którego zainteresowania wychodziły daleko poza codzienność, a w apelach swych zwracał się do wieków i narodów, będąc prorokiem zapatrzonym w wieczność". (shrink)

Wiaczesław Iwanow należy do głównych animatorów tzw. renesansu rosyjskiego. Razem z D. Mereżkowskim, W. Rozanowem i N. Bierdiajewem, a także w pewnej mierze z L. Szestowem, stworzyli oni specyficzny kult Fiodora Dostojewskiego. Ten kult nie ograniczał się do podziwu dla twórczości literackiej rosyjskiego pisarza, ale wyrażał się również w traktowaniu Dostojewskiego jako filozofa, teologa, a może nawet proroka, który dotknął wszystkich najważniejszych kwestii nie tylko rosyjskiej historii, ale także historii świata i to nawet w kontekście eschatologicznym. Jak to określił M. (...) Bierdiajew, Dostojewski „był prawdziwym filozofem, największym filozofem rosyjskim. My już od długiego czasu filozofujemy o rzeczach ostatecznych pod znakiem Dostojewskiego". W. Rozanow stwierdza natomiast, ze F. Dostojewski to „wszechświatowy publicysta o znaczeniu historycznym, którego zainteresowania wychodziły daleko poza codzienność, a w apelach swych zwracał się do wieków i narodów, będąc prorokiem zapatrzonym w wieczność". (shrink)

O pewnym językowym rozszerzeniu logiki MR: podejście semantyczne i tabelau W artykule przedstawiamy rozszerzenie minimalnej, normalnej logiki pozycyjnej, czyli logiki z operatorem realizacji. Logika pozycyjna to logika filozoficzna, która umożliwia odniesienie zdań do kontekstów, które można rozumieć na wiele sposobów. Wzbogacamy podstawowy język minimalnej logiki pozycyjnej o dodatkowe wyrażenia zbudowane z predykatów i stałych pozycyjnych. Akceptujemy również wyrażenia zbudowane z operatorem realizacji oraz wiele pozycji, takich jak: Dzięki temu zwiększyliśmy wyrazistość minimalnej logiki pozycyjnej. W artykule wskazujemy na wiele przykładów na (...) to, że dzięki tej niewielkiej zmianie mogą powstać złożone teorie oparte na proponowanym rozszerzeniu. Jako teorię dowodu dla naszej logiki zakładamy metody tableau, pokazujące twierdzenia o poprawności i zupełności. Na koniec jednak pokazujemy, że badana tutaj logika jest tylko rozszerzeniem językowym MR: wszystkie twierdzenia o przedłużeniu mają swoje odpowiedniki w czystych twierdzeniach MR. Jednak teorie oparte na proponowanym rozszerzeniu mogą wyrazić znacznie więcej niż teorie oparte na czystej MR. (shrink)

Niniejszy artykuł dotyczy problemu egzystencjalnej komunikacji w sztuce i literaturze. Problemu, który został przedstawiony i zanalizowany w oparciu o klasyczne teksty S. Kierkegaarda, G.W.F. Hegla, F.W.J. Schellinga, z odniesieniem do polskich klasyków estetyki, choćby R. Ingardena, W. Tatarkiewicza czy St. Ossowskiego. W artykule nie zabrakło także stałych odniesień do takich postaci, jak Don Juan Mozarta, Faust Goethego oraz sędzia Wilhelm Kierkegaarda. Taki dobór autorów, jak i literackich postaci, pozwolił na zderzenie dwóch punktów widzenia na kwestię komunikacji – subiektywnej i obiektywnej. (...) Dzięki temu stało się możliwe udzielenie odpowiedzi na pytanie o możliwość komunikacji w chwili, gdy przedmiot komunikacji nie jest w pełni osiągalny. Odpowiedzi, którą było zrozumienie natury i funkcji, jaką ma do spełnienia sztuka i literatura. A co dało się ostatecznie streścić w formułach, iż sztuka naśladuje życie, lecz nim nie jest, a także, że przeżycie estetyczne, podobnie jak każde inne egzystencjalne przeżycie, da się jedynie w niewielkiej mierze wyrazić słowami. Prawda artysty wymyka się bowiem konceptualizmowi filozoficznemu, a możliwość egzystencjalnej komunikacji skłania go, by wyrażał siebie w obliczu najtrudniejszych pytań, jakie stawia mu los. Pytań o jego własne przeznaczenie i sens twórczości. Tak oto twórca, dla którego jego własne życie jest dziełem sztuki bądź artysta dokonujący wyboru języka znaków, zawsze wyrażają jakieś przesłanie. Zarówno to wzniosłe, jak i najbardziej prozaiczne, które karmi się zafascynowaniem powszednią egzystencją. Biorąc pod uwagę powyższy kontekst, treść artykułu sugeruje, że egzystencjalizacja poznania, która skupia uwagę na subiektywnej, podmiotowej percepcji świata, jest najwłaściwszym sposobem zbliżenia się do samego twórcy, jak i jego artystycznej aktywności. Rzecz jasna, odpowiada to długiej tradycji myślenia egzystencjalnego i możliwości wykorzystania metody egzystencjalnej komunikacji. (shrink)

NADZIEJA SKOWANA NIEPEWNOŚCIĄ WOKÓŁ MYŚLI LWA SZESTOWA W artykule, odwołując się do egzystencjalnych przemyśleń Lwa Szestowa nad ludzkim losem, Bogiem i przeznaczeniem świata, nie zapominając o rosyjskiej duszy filozofa, starano się uwyraźnić problem ludzkiej nadziei. Nadziei, która odnajdywana jest w prawdach opartych na sprzecznościach. Nie są to bowiem abstrakcyjne, wypolerowane prawdy rozumu, lecz prawdy egzystencjalne, rządzące się szczególnymi prawidłami. Mianowicie takimi, które spoczywają poza obszarem pewności naszej egzystencji. W tym sensie oczywiste jest, iż myśliciel żąda od filozofii rzeczy niemożliwej, by (...) językiem nauki orzekała o tym, co filozofią nie jest. Szestow zostaje więc oceniony jako ten, który „myśli poza logiką i filozofią”, co sytuuje go w realnej opozycji do cechu akademickich filozofów. Dla nich to, jako zdeklarowanych racjonalistów, Szestowowskie „myślenie poza myśleniem” oznaczało brak pewności i zagubienie. Paradoksalnie właśnie tam, w „chaosie” braku spekulatywnych rozwiązań, w przerażającej egzystencji Hioba i jemu podobnych, Szestow odnajduje drogę nadziei na odnalezienie prawdy wiecznej, prowadzącej do wrót zbawienia. Słowa kluczowe: Nadzieja, niepewność, tajemnica, paradoks, prawda, filozofia, poznanie, system, egzystencja, Bóg, racjonalizm, irracjonalizm, możliwe, niemożliwe, metafizyka, idealizm, materializm. (shrink)

This article deals with the undeservedly forgotten legal scholar and expert Aleksander Aleksandrovich Alekseev, who at the beginning of the 20th century made a serious contribution to the research of financial law in the Russian Empire. Born and educated in the Sloboda Region, Ukraine, he worked at the Dorpat and Warsaw universities.

Aristotel je vpeljal pojem skupnega čuta, zaznavno zmožnost višjega reda, ki združuje in nadzoruje posamezne čute. Osnovni namen prispevka je predstaviti, kako je skupni čut in njegove funkcije razumel Aristotelov najodličnejši antični komentator Aleksander iz Afrodizijade. Avtor je pri tem pozoren na Aleksandrovo ujemanje z Aristotelom ali odmikanje od njega, opozarja pa tudi na njegove prispevke k problematiki. Drugi cilj prispevka je obravnava enega posebnega odmika, ki je prevladoval v kasnejših razlagah Aristotelovega pojma skupnega čuta, tj. analogije med skupnim (...) čutom in središčem kroga, v katerem se srečujejo različni polmeri. (shrink)

Epistemicism associates vagueness with ignorance produced by semantic plasticity: the shiftiness of intensions in our language resulting from small changes in usage. The recent literature (Caie 2012; Magidor 2018; Yli-Vakkuri 2016) points to a missing piece in the epistemicist theory of vagueness, namely a clear account of the semantics of the definiteness operator Δ. The fundamentals of the epistemicist theory are well understood. However, the technical work of defining the definiteness operator has proven difficult. There are several desiderata that we (...) would like Δ to satisfy. For instance, we would like the epistemicist notion of ‘definiteness’ to interact well with modal operators and validate intuitive principles like ‘necessarily, if φ is definitely true, then φ is true’. Providing an account that would meet all such desiderata has eluded the epistemicists so far. In this paper, I present a novel version of a multidimensional model inspired by the work of Robert Stalnaker and David Kaplan. Using this model, I provide an account of epistemicist definiteness that meets our desiderata. (shrink)

The epistemicist theory aims to explain ignorance due to vagueness by semantic plasticity: the shiftiness of intensions across close possible worlds resulting from shiftiness in usage. This explanation is challenged by the Omniscient Speaker Puzzle (Sennet in Philos Stud 161(2):273–285, 2012). Suppose that an omniscient speaker, Barney, who knows all the facts about usage and how these facts determine the intensions of expressions, cooks up a scheme to stabilise the intension of a normally semantically plastic term like ‘rich’. It seems (...) that ‘rich’ would display all the phenomena associated with vagueness without being semantically plastic, thus making the epistemicist explanation of ignorance due to vagueness insufficient. In this paper, I present a few choice points for epistemicism that arise as a result of the puzzle. (shrink)

This is an attempt to describe and explain so-called timbre-based music as a special system of musicking, communication, and psychological and social usage, which along with its corresponding beliefs constitutes a viable alternative to “frequency-based” music. Unfortunately, the current scientific research into music has been skewed almost entirely in favor of the frequency-based music prevalent in the West. Subsequently, whenever samples of timbre-based music attract the attention of Western researchers, these are usually interpreted as “defective” implementations of frequency-based music. The (...) presence of discrete pitch is often regarded as the structural criterion that distinguishes music from non-music. We would like to present evidence to the contrary—in support of the existence of indigenous music systems based on the discretization and patterning of aspects of timbre, rather than pitch. This evidence comes mainly from extensive ethnographic research systematically conducted in eastern European and Asian parts of Russia from the 1890s. It involved the efforts of thousands of specialists and was coordinated by dozens of research institutions, and it has included not just ethnomusicology but linguistics, philology, organology, archaeology, anthropology, geography, and religious and social studies. Much of the data has not been translated into Western languages. Timbre-based tonal organization (TO) differs from that based on frequency in its personal orientation: musicking here occurs primarily for oneself and/or for close relatives/friends. Collective music-making is rare and exceptional. The foundation of timbre-based music seems to have vocal roots and rests on “personal song”—a system of personal identification through individualized patterns of rhythm, timbre, and pitch contour, utilized like a “human voice”—whose sound enables the recognition of a particular individual. The instrumental counterpart of the personalized singing tradition is the jaw harp tradition. The jaw harp is the principal musical instrument for at least 21 ethnicities in Russia, who occupy over half the territory of the country. The evolution of its TO forms the backbone for the development of timbre-based music art. Here, we provide the acoustic, socio-cultural, geographic, and chronological overview of timbre-based music. (shrink)

Procrastination as putting off until tomorrow what one had intended to do today is well-known tendency in everyday life. In an attempt to understand the character of procrastination in different life-domains, a large body of research has been accumulated over the last decades. This article was aimed to evaluate a specific decisional procrastination of school-to-work transition that is treated as maturity postponement. Two studies are reported examining SWT procrastination defined as career indecision among Polish students graduating universities. In Study 1, (...) attitudinal and identity statuses were analyzed as correlates of career procrastination. A path analysis conducted for the model, which was aimed to explain the influence of career self-efficacy and occupational commitment on career indecision, revealed its very good fitness. Those two independent variables explain 10% of career indecision variance. Stepwise multiple regression analyses conducted to ascertain relationship of five identity statuses to procrastination measure showed that Commitment Making and Ruminative Exploration are strongest predictor variables. In study 2, the stepwise multiple regression analyses conducted to ascertain the independent relationship of each of Big Five personality factor revealed that Neuroticism and Extraversion accounts of the most of explained variance of school-to-work transition procrastination. (shrink)

a This is an outline of a coherence theory of law. Its basic ideas are: reasonable support and weighing of reasons. All the rest is commentary.a (TM) These words at the beginning of the preface of this book perfectly indicate what On Law and Reason is about. It is a theory about the nature of the law which emphasises the role of reason in the law and which refuses to limit the role of reason to the application of deductive logic. (...) In 1989, when the first edition of On Law and Reason appeared, this book was ground breaking for several reasons. It provided a rationalistic theory of the law in the language of analytic philosophy and based on a thorough understanding of the results, including technical ones, of analytic philosophy. That was not an obvious combination at the time of the booka (TM)s first appearance and still is not. The result is an analytical rigor that is usually associated with positivist theories of the law, combined with a philosophical position that is not natural law in a strict sense, but which shares with it the emphasis on the role of reason in determining what the law is. If only for this rare combination, On Law and Reason still deserves careful study. On Law and Reason also foreshadowed and influenced a development in the field of Legal Logic that would take place in the nineties of the 20th century, namely the development of non-monotonic (a defeasiblea (TM)) logics for the analysis of legal reasoning. In the new Introduction to this second edition, this aspect is explored in some more detail. (shrink)